Saint Augustine

Wat een bijzondere dag om lopend een stad te verkennen en opnieuw tot de ontdekking te komen dat de geschiedenis van de VS een product is van de mix van Europese expansie en van christelijke zendingsdrang. Ik werd vandaag vooral getroffen door de teksten die bij allerlei historische locaties stonden.

Pedro Menendez de Avilés landde in 1565 als eerste Europeaan in dit gebied en hij had een vlootkapelaan bij zich die na de landing het kruis omhoog  hield en een mis op het strand opdroeg. 

Je ziet dat (volgens de tekst) de oorspronkelijke bewoners zich probleemloos voegden in de gebruiken van de Europese christenen. In het centrum staat nog een monument van deze conquistador dat aan het begin van de twintigste eeuw is onthuld in aanwezigheid van een officiële Spaanse vertegenwoordiging.  Van de oorspronkelijke bewoners geen spoor te bekennen.

De Europese landen lieten dit gebied geregeld van nationaliteit veranderen: Spaans,  Engels, Spaans, Engels en toch weer Spaans. Dat de kolonisten hun nationale gedragslijn doorzetten in dit gebied, blijkt uit het Spaanse afslachten van de Franse Hugenoten die geprobeerd hadden een nederzetting in dit gebied te stichten.

Op de plaquette hierboven werd gesproken van The Sisters of St.Joseph. vanmorgen heb ik het huis waar ze woonden en werkten bezocht. Deze zusterorde had nonnen uit Frankrijk gestuurd om hier te werken. Een belangrijke taak kregen ze in de scholing van vrijgelaten slavenkinderen. En weer vraag je je af, slaven en slavenhandel: Hoe is deze gedachte opgekomen in de hoofden van onze christelijke voorouders? Ook in deze stad is er in 1964 stevig ingehakt op een geweldloze mars van de burgerrechtenbeweging van Martin Luther King Jr. 

Ik heb vrij lang gesproken met de vrijwilliger in dit museum waar vroeger deze nonnen woonden en werkten (overigens net als Randy en Chris een tri-atleet). Hij vertelde dat de benoeming van de bisschop van Florida in 1939 door Paus Paus XII eigenlijk gezien moet worden als een verbanning van deze geestelijke uit het Vaticaan aan de vooravond van WOII. Deze bisschop bleek later van groot belang voor de inlichtingendienst van de VS tijdens de oorlog. Volgens de vrijwilliger was deze bisschop heel belangrijk geweest voor de ontwikkeling van de stad (ook voor dat mega  kruis en de kerk daarbij).Mijn confrontatie met het verleden en religie was nog niet voorbij. Terwijl ik naar het mooi gelegen Spaanse fort keek, werd ik aangesproken door twee mannen. 

Ze deden een onderzoek namens de kerken in St. Augustine. Thema was geluksbeleving en godsdienst. Eerste vraag was of ik mijn geluksgevoel een cijfer kon geven. Ik gaf aan een 9 (want net mijn fietsreis volbracht). Waarom geen 10? Dan moet Gerdien ook hier zijn. Vervolgens een gesprek over mijn visie op religie en het eeuwige leven. Een leuk gesprek en luisterende ondervragers. Het viel me op dat zij veel belang hechtten aan het eeuwige leven.

Ik raakte steeds meer verlegen met de impact die wij Europeanen met onze christelijke religie ook hier teweeg hebben gebracht. Ook zo’n kerkgebouw van rond 1900 is weer een uiting van diezelfde visie.

De ondervragers waren nog niet weg of er kwam een Indiaas stel op het muurtje bij het kasteel zitten. Zij woonden aan de Oostkust en ik vertelde van mijn fietstocht. Toen hij hoorde dat ik uit Holland kwam, merkte hij op dat wij het niet zo goed gedaan hadden. (Hij vroeg me overigens eerst of ik bankier was, want in zijn idee was dat het beroep van vele Nederlanders). Hij bedoelde dat we  koloniën hadden gehad, maar die nooit echt als kolonie hadden overheerst zoals Engeland , Frankrijk en Spanje. We waren zelfs zo dom geweest om Manhattan voor een grijpstuiver af te stoten. Ik voelde me ongemakkelijk worden doordat iemand uit een voormalige kolonie zo sprak over deze periode van koloniale overheersing. Achteraf bedacht ik, dat  ik hem de vraag had moeten voorleggen.hoe hij zelf aan keek tegen die periode.

Als Europeaan sta je soms met je mond vol tanden.