km | stijging | daling | |||
Sierra Blanca, TX | to | Van Horn, TX | 52 | 119 | 236 |
Wanneer Randy ergens een hond ziet, kan hij het niet nalaten de hond even te aaien. Hij mist zijn eigen hond erg. Gisterenavond liep er een hond het terrein van het motel op en er was niemand bij. Randy erop af en de hond bleek honger te hebben. Hij ging met de hond naar de benzinepomp annex winkel naast het motel. Niemand wist te vertellen van wie de hond was. Randy kocht wat voer voor de hond. Wij raakten aan de praat met een man en vrouw bij de benzinepomp. Randy wilde de sheriff bellen, die in principe verantwoordelijk zou zijn voor de opvang van zwerfhonden. Al pratend bleek dat de sheriff de hond vermoedelijk zou doodschieten, want er waren geen faciliteiten voor dierenopvang in deze armste county van Texas. De vrouw die we spraken (en die zelf een hond bij zich had) vond het ook heel erg dat er zo met honden werd omgegaan. Ze zou hier graag geld aan willen besteden, maar besteedde nu haar geld aan de kerk. De man, bleek voorganger te zijn van een kerkgenootschap en zij waren heel actief in de opvang van verslaafden. Drugsverslaving is ook in dit deel van het land een groot probleem vooral amfetamine. De voorganger was ooit zelf verslaafd geweest. Tijdens ons gesprek kwamen verschillende van zijn cliënten langs en er was steeds een heel hartelijke begroeting. Een mooie ontmoeting in de paasnacht. De hond was intussen weer zijn eigen weg gegaan.
Vandaag stond een halve rit op het programma. Dit met het oog op de drie pittige dagen die zullen volgen.. We vertrokken rond half tien en na goed anderhalf uur fietsen waren we in Van Horn. De route was een kopie van het slot van gisteren.: over de oude weg langs de nieuwe Interstate. Er was weer een aardige meewind, dus we konden een aardig tempo maken, zowel op het vals plat omhoog, als de geleidelijke daling daarna. In de afdaling hoorde ik een merkwaardig zoeven van het voorwiel. Jawel een afloper die me de nodige problemen bezorgde in de scherpe bocht aan het eind van de afrit. Pas vlak bij het hotel ontdekte ik dat ik echt aan mijn vierde lekke band van de reis toe was. De oorzaak was dit keer een scherpe doorn.
Veel winkels en restaurants zijn niet open vanwege Pasen. We konden gelukkig terecht bij de Mac om onze energievoorraad weer wat op peil te brengen.
Het zijn verwarrende tijden. Mijn telefoons geven soms twee verschillende tijden aan. Zo heb ik nu de tijd van twee verschillende tijdzones, terwijl gisteren beide telefoons de tijd aangaven van de tijdzone waar we vandaag binnenreden. Ik ben in elk geval weer dichter bij jullie in tijd en afstand dan gisteren.