km | stijging | daling | |||
Del Rio, TX | to | Camp Wood, TX | 129 | 477 | 360 |
Vandaag is het bij de start helemaal bewolkt. Het voelt wat vochtig aan en de temperatuur ligt nu al hoger dan het maximum dat in Nederland op datzelfde moment behaald is. We hebben tegenwind, maar zeker minder heftig dan de afgelopen dagen.
We rijden de stad uit en volgen bijna 50 km een drukker highway. Het landschap wordt duidelijk groener. Het doet me denken aan de duinen met halfhoge struiken. Plotseling zien we een hert dat aan de wegzijde van de afrastering angstig langs het gaas rent. Wanneer we het inhalen, keert het om en rent weer terug. Later op middag zien we in het eettentje waar we de lunch gebruiken, een video op de telefoon van een andere gast. Er is te zien hoe ze proberen een ree te helpen dat in dezelfde omstandigheden verkeert. Dit diertje gaat er zelfs bij liggen en ze laten wat water in zijn bek lopen. Vervolgens weten ze het gaas ergens op te tillen en het ree er onderdoor te duwen. Of hij het overleeft?
Na vijftig kilometer slaan we een rustige landweg in. Langs de weg liggen ranches waarvan je alleen de toegangspoort te zien krijgt. Het is een prachtig glooiend gebied met geregeld borden waar gewaarschuwd wordt voor water op de weg.
Dit lijkt een waarschuwing voor tijden met zware buien, maar ineens kijken we naar een rivier die dwars over de weg stroomt. Een auto rijdt er door en het ziet er redelijk serieus uit. We stropen onze broekspijpen nog eens op en het blijkt mee te vallen. We rijden door maximaal 10 cm diep water, wel natte schoenen, maar dat is verder geen probleem.
De weg slingert zich door de heuvels. Op de weg ligt een verse dode slang. Ik keer hem om, om de tekening van de slang te kunnen zien. Hij voelt nog warm aan.
Even later zien we opnieuw een groep gieren en zij doen zich tegoed aan een dood hert aan de kant van de weg. Er liggen sowieso veel doodgereden dieren langs de wegen die wij rijden. Gisteren reden we bijvoorbeeld langs een dood gordeldier.
De laatste dertig kilometer hebben we de wind in de rug. De zon is doorgekomen en de temperatuur schiet omhoog van twintig naar boven de dertig graden. Het mini plaatsje Camp Wood, ons eindpunt voor vandaag, heeft een echt authentieke uitstraling. We eten in een barbecue restaurant. Het vlees is al klaar en je hoeft aan de counter alleen aan te geven welk type vlees je wilt, in welke hoeveelheid en wat je aan bijgerechten wilt hebben. Het vlees smaakt echt perfect. Ja, van een gezond eetpatroon is even geen sprake.